Adalılar - Islanders | Adalar Müzesi - Museum of the Princes' Islands

Farra köşkünün sahibi Büyükadalı. Bay Antione Farra ayrıca İstanbul Tepebaşı’ndaki Farra Han (bugün Tarhan Han) inşa ettirmiştir. Büyükada’daki Farra Köşkü’nün mimari Paris’te mimarlık okuyan Paul Farra’dır. Roch Farra’nın çocukları Antione, Paul ve Joseph Farra’dır.

Maria Aliotti’nin büyük büyük babası Antoine Farra ve ailesi hakkında bilgi Adalar Müzesi Arşivi’ne Bay Enrico Aliotti (bayan Maria Aliotti’nin eşi) tarafından Oktay Yenal kanalı ile iletilmiştir.

Veri tabanında Bay Enrico’nun elyazısı ile hazırladığı soy ağacını görebilirsiniz. Ayrıca Büyükada’da bulunan meşhur Farra Köşkü hakkında bilgi, aile hakkında yayınlanan diğer çalışmaların bilgisini bulabilirsiniz.

1911’de İstanbul’da doğdu. 1936’da Güzel Sanatlar Akademisi (bugün MSGSÜ) Mimarlık Bölümü’nden mezun oldu. Bir süre İTÜ Mimarlık Fakültesi’nde Holzmeister’in asistanı olarak çalıştıktan sonra Yıldız Teknik Okulu’na (bugün YTÜ) geçti. 1973’te emekli olduysa da 1986’ya kadar ders vermeyi sürdürdü. 1958’de Ahsen Yapanar, Mahmut Bilen, Adnan Kuruyazıcı ve İrfan Bayhan’la birlikte Birleşmiş Mimarlar Ortaklığı’nı (BMO) kurdu. Uzun yıllar yalnız ya da bazı meslektaşlarıyla ortaklaşa mesleki uygulamalar yaptı, katıldığı proje yarışmalarında ödüller kazandı. Büyükada'da 1942'de Hamaratlar Evi, 1943'te Mehmet İpekçi Evi, 1944'te Kolay Evi ve 1953'te Sadıkoğlu Evi'ni inşa etti. 1997’de İstanbul’da öldü.

İstanbul’da doğdu. 1923’te girdiği Sanayi-i Nefise Mektebi’nde (bugün MSGSÜ) dönemin önemli mimarlarından Vedat Tek ve Guilio Mongeri’nin öğrencisi oldu. 1928’de mezuniyetinden sonra serbest mimarlık yapmaya başladı. İstanbul Şehir Meclisi üyeliğinde bulundu, imar ve bütçe komisyonlarında çalıştı. Güzel Sanatlar Birliği Mimarlık Kolu Başkanlığı, İdare Heyeti Üyeliği, Türk Yüksek Mimarlar Birliği’nin İstanbul Şubesi Başkanlığı'nı yaptı. Mimarlar Odası’nın kurulması çalışmalarına katıldı. Bir yandan proje yarışmalarına girerken, ev ve apartmanlar başta olmak üzere mimari uygulamalar da gerçekleştirdi.
1931’de Abidin Mortaş ve Abdullah Ziya Kozanoğlu ile birlikte Mimar dergisini çıkarmaya başladı. 1935’te adı Arkitekt olarak değişen dergiyi 1941’den 1980’e kadar yalnız başına yayımladı. Arkitekt, yayımlandığı 50 yıl boyunca Modern Mimarlığı savunduğu gibi, mimarlıktan başka kentbilim, yapı mühendisliği, sanat tarihi, arkeoloji, belediyecilik ve turizm gibi konulara da yer verdi. Uzun yıllar Türk mimarlarının tek iletişim aracı oldu, yabancı mimarlara karşı Türk mimarlarını savundu. 1962'de Büyükada'da kendi evini inşa etti. Sayâr’a 1972’de Türk mimarlığını ve güzel sanatlarını tanıtmada gösterdiği çaba nedeniyle GSA tarafından onursal doktorluk unvanı, 1981’de Mimarlar Odası tarafından Onur Plaketi verildi. 1988’de Mimarlar Odası’nın Mimarlığa Katkı Başarı Ödülü’ne değer bulunan Sayâr 2000’de İstanbul’da yaşama veda etti.

Kınalıada’da doğdu. 1964’te İTÜ Mimarlık Fakültesi’ni bitirdi. Kınalıada’da küçük yaşından beri önce yüzücü, sonra yönetici olarak yüzme sporu içinde bulundu. 1963’te Burgazada, 1966’da Kınalıada Su Sporları derneklerini kuranlar arasında yer aldı. Mimar olarak Kınalıada’da başta Su Sporları Kulübü ve Kınalıada Camisi olmak üzere çeşitli binalar gerçekleştirdi. İstanbul’da öldü.

1936-1998 Milli sporcu, uzun mesafe, yüzme maratonu ve sutopu, yöneticilik (Modaspor, Galatasaray, Kınalıada Su Sporları Kulübü) 400, 800, 1500 metrelerde Türkiye birincilikleri kazandı. Galatasaray sutopu takımıyla da şampiyonluklar yaşadı. Mesleği mimarlığa da devam etti, Turhan Uyaroğlu ile birlikte Kınalıada Camisi’nin mimarıdır.

Heybeliada'da doğdu. 1955'te İTÜ Mimarlık Fakültesi'ni bitirdi. Büro açarak proje işleri yaptı. 1963'ten itibaren Mimarlar Odası bünyesinde çeşitli görevler üstlendi. 1968'de Yapı Endüstrisi Merkezi kurucuları arasında yer aldı. 1982'de özel sektörde koordinatör, danışman ve yönetici olarak hizmet verdi. 2001'de emekli olduğundan beri Kıbrıs'ta yaşıyor. Başar Acarlı ile 1963- 1964 arasında Kınalıada Camisi'ni inşa etti.

Büyükada’da doğdu. İstanbul Amerikan Koleji’nde inşaat mühendisliği okudu ve 1944’te mezun oldu. Büyükada başta olmak üzere Adalar’da çok sayıda eski binanın restorasyonunu yaptı ya da yeniden inşa etti. Kalfaoğlu Evi, Garoyan Evi, Danasi Evi, Cemal Bey Evi, Kazım Paşa Evi bunlardan bazılarıdır. Büyükada’da öldü.

Meditos’ta (bugün Eceabad) doğdu. Küçük kardeşleri Hacı Dimitri ve Hacı Savvas da mimardı. Abdülmecit döneminde saray hizmetinde çalışan Hacı Stefanis Gaitanakis 1839’da yanan Bâbıâli binasının yerinde 1844’te, bugüne pek çok değişikliğe uğrayarak ulaşan yeni binayı yaptı. Heybeliada'da kendi evini, 1844'te Eski Aya Triada Manastırı (Eski Ruhban Okulu; 1894 depreminde zarar gördü) ve Eski Aya Triada Manastırı Kilisesi ile 1857'de Aya Nikola Kilisesi'ni inşa etti. Ortaköy Camisi’nin ve Mecidiye Kışlası’nın (Taşkışla) inşaatlarına da katıldığı söylenir.

Babasının iş nedeniyle bulunduğu Londra’da doğdu. Ortaöğrenimini Venedik’teki Murad-Rapayelyan Koleji'nde, mimarlık eğitimini Roma Güzel Sanatlar Akademisi’nde (Accademia di Belle Arti di Roma) yaptı. 1879’da Akademi'yi ödül kazanarak bitirdi ve İstanbul’a döndü. Burada, Demir Kilise olarak anılan Balat’taki Sveti Stefan Bulgar Ortodoks Kilisesi, Reji İdaresi’ne ait Cibali’deki Tütün İşleme ve Sigara Fabrikası (bugün Kadir Has Üniversitesi), Sirkeci’deki Sanasaryan Hanı (eski Emniyet Müdürlüğü), Galatasaray’daki Abbas Halim Paşa Konağı (bugün Mısır Apartmanı), Heybeliada'da bugün mevcut olmayan Abbas Halim Paşa Köşkü, Selamlık Dairesi ve Hizmetliler Dairesi gibi önemli binalar yaptı. Tepebaşı Dram Tiyatrosu (1971’de yanarak yok oldu, bugün yerinde kısmen katlı otopark var) ile Galatasaray’daki Tokatlıyan Oteli’nin (bugün Konak çarşısı) mimarının da büyük olasılıkla Aznavur olduğu düşünülüyor. Aznavur I. Dünya Savaşı’ndan kısa bir süre önce ya da (başka bir bilgiye göre) savaştan sonra Kahire’ye yerleşti ve çalışmalarını orada sürdürdü. Kahire’de öldü.

İstanbul’da doğdu. Ortaöğrenimini Galatasaray Lisesi’nde bitirdikten sonra 1941’de girdiği Güzel Sanatlar Akademisi’nde (bugün MSGSÜ) mimarlık eğitimini 1946’da tamamladı. Aynı yıl kendi okulunda asistanlığa başladı. 1958’de Muhlis Türkmen, Hamdi Şensoy ve İlhan Türegün ile birlikte hazırladıkları projeyle Brüksel Fuarı’nda yapılacak Türkiye Pavyonu için açılan yarışmayı kazandılar ve uygulamasını gerçekleştirdiler. İzgi 1961’de Akademi’de Mimarlık Bölümü Şefi, 1969’da profesör oldu. 1975’te emekliye ayrıldı. Eğitim görevi süresince bazen tek başına, bazen meslektaşlarıyla birlikte hazırladığı projelerle mimari uygulama yapmayı da sürdürdü. Burgazada'da Kamhi- Grünberg İkiz Villası'nı inşa etti. 2002’de Mimarlar Odası’nın Büyük Ödül’ünü (Sinan Ödülü) kazandı. İstanbul’da öldü.

İstanbul’da doğdu. Ortaöğrenimine İstanbul’da başlayıp Paris’te tamamladı. Mimarlık eğitimini Paris’te Güzel Sanatlar Okulu’nda (Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts) yaptı. Okulu bitirirken burs almak için katılmak istediği Roma Ödülü yarışmasına yabancı olması nedeniyle kabul edilmedi. Ancak Fransa Devlet Başkanı’nın özel izniyle katıldığı bu yarışmadaki çalışması Légion d’Honneur nişanıyla ödüllendirildi. 1897’de İstanbul’a dönen Tek çeşitli devlet kuruluşlarında mimarlık yaptı. 1908’de Sermimar-ı Şehriyari (Padişahın Başmimarı), daha sonra Harbiye Nezareti Sermimarı oldu. Bir yandan da Sanayi-i Nefise Mektebi’nde (bugün MSGSÜ) ve Yüksek Mühendis Mektebi’nde (bugün İTÜ) hocalık yaptı. İstanbul’da öldü.
Vedat Tek, bugün I. Ulusal Mimarlık olarak anılan ve geçmişteki klasik Osmanlı mimarlığının biçimsel öğeleriyle yeni bir ulusal mimarlığın yaratılmaya çalışıldığı Milli Mimari (ya da Neo-Osmanlı) üslubunun Kemalettin Bey’le birlikte başlıca temsilcilerinden biriydi. Bu doğrultudaki başlıca eserleri arasında İstanbul’da Sultanahmet’teki Defter-i Hakani (bugün Tapu ve Kadastro Müdürlüğü), Sirkeci’deki Büyük Postane, Haydarpaşa ve Moda vapur iskeleleri, Nişantaşı’ndaki ve Büyükada'daki kendi evi, Ankara’da Halk Fırkası Mahfeli (İkinci TBMM Binası) ve Kastamonu Hükümet Konağı sayılabilir.