Adalılar - Islanders | Adalar Müzesi - Museum of the Princes' Islands

Türk Müziği; ölümsüz Ada şarkılarının bestekârı. Adalar, O’nun şarkılarında bir başka anlama büründü; O ve Adalar sonsuzluğa kanat açtılar, birlikte ölümsüzleştiler… “Biz Heybeli’de her gece mehtâba çıkardık” / “Çamlarda şafak rengi gibi gönlüme aktın” / “Alsam adanın dilberini çamlara gitsem” / “Ada günden güne âhûlara mesken oluyor” / “Adalar’dan bir yâr gelir bizlere” ve daha niceleri... Babası gibi solak olduğu için "Yesari" lakabıyla anılan Yesârî Asım Arsoy'un şarkılarında olduğu kadar hayatında da Heybeliada'nın önemli bir yeri vardı. Hayat arkadaşı, "Fanika"sı Suzan hanımla da orada tanışmıştı. 200'den fazla şarkısından birkaçı: "Yar yolunu kolladım", "Ömrüm seni sevmekle nihayet bulacaktır", "Yar saçların lüle lüle", "Akasyalar açarken"...

İlk resmi müzik okulu Dârülelhan’ın kurucusu ve bestekâr Suphi Ziya Özbekkan'ın babası.

Ahmet Rasim'in torunu Osman Nihad Akın ve Ahmet Refik Altınay yaz aylarında Büyükada’da komşuluk eden, tavla oynayan, Dil Burnu’nda gezen iki dost. Ahmet Refik Bey’in 1937 yılında ölümü Osman Nihad Bey’i derinden etkiler. Bu üzücü olay üzerine Osman Nihad Nihavend makamında tarihe not düşer: Yine bu yıl ada sensiz içime hiç sinmedi / Dil’de yalnız dolaştım hep, gözyaşlarım dinmedi

Türk Sanat Müziği'nin ünlü bestekâr ve şefi Muzaffer İlkar da bir Büyükada tutkunuydu: "Çamlar arasından süzülürken mehtâb neydi o akşam Adalar / Hâlâ titriyorum o geceyi anıp neydi o sesler şarkılar"...