Adalılar - Islanders | Adalar Müzesi - Museum of the Princes' Islands

İstanbul'da doğdu. 1931'de Galatasaray Lsesi'ni, 1936'da Güzel Sanatlar Akademisi'ni (bugün MSGSÜ) bitirdi. 1940'ta asistan olarak girdiği ve hocası olarak ders verdiği Akademi'den 1978'de emekli oldu. Aynı yıllarda YDMMA'da (bugün YTÜ) proje hocalığı yaptı. Bir yandan da mesleki uygulamalarını sürdürdü. Özellikle Asım Mutlu ile birlikte girdiği Köy Enstitüleri konulu proje yarışmalarında birincilikler kazandı. Heybeliada'da Selami Tanman Evi inşaatını uyguladı. 1958'de Mahmut Bilen, Adnan Kuruyazıcı, Emin Necip Uzman ve İrfan Bayhan'la birlikte Birleşmiş Mimarlar Ortaklığı'nı (BMO) kurdu. İstanbul'da öldü.

Kravl stilinde yüzücü.

Salzburg Mozart Okulu’nun önemli müzisyenleri tarafından eğitildi. Saint Vlasios Kilisesi'ndeki performansıyla Carl Orff ödülünü kazandı. Almanya ve İtalya'da sololarıyla ilgili çok sayıda kaydı yayınlandı, pek çok öğrenci yetiştirdi. 1984'te başladığı görevine 2010 yılında da Fener Rum Patrikhanesi Başmugannisi (başsolisti) olarak devam etmekte.

 1937 yılında İstanbul’da doğdu. Türkiye’nin en iyi sol açıklarındandı. Küçük yaşta girdiği Galatasaray kulübünde uzun yıllar başarılı maçlar çıkardı. Takım kaptanlığına yükseldi. Defalarca milli takımda yer aldı. Galatasaray’ın Avrupa’da 100’cü golünü atma başarısını gösterdi. Yaz kış Heybeliada’da yaşıyor.

Kravl stilinde yüzücü.

Darüşşafaka'daki öğrencilik döneminde Zekaî Dede'den müzik dersleri aldı. Çoğunun güftesi kendisine ait 60 kadar şarkı besteledi. Mezarı Heybeliada'dadır.
Bilinen 42 şarkısından birkaçı: “Güzel olsun cefakâr olmasın olmaz”, “ Yâr güldü benim bahtım uyandı”, “ Sevda ona yaklaşma yanarsın tutuşursun”, “Dök zülfünü ruhsarına mehtap tutulsun"...

1940’lı yılların boksörlerindendir. Heybeliada’da yetişti. Birçok kez ringe çıktı ve başarılı oldu.

 Milli Yüzücü.

Babasının iş nedeniyle bulunduğu Londra’da doğdu. Ortaöğrenimini Venedik’teki Murad-Rapayelyan Koleji'nde, mimarlık eğitimini Roma Güzel Sanatlar Akademisi’nde (Accademia di Belle Arti di Roma) yaptı. 1879’da Akademi'yi ödül kazanarak bitirdi ve İstanbul’a döndü. Burada, Demir Kilise olarak anılan Balat’taki Sveti Stefan Bulgar Ortodoks Kilisesi, Reji İdaresi’ne ait Cibali’deki Tütün İşleme ve Sigara Fabrikası (bugün Kadir Has Üniversitesi), Sirkeci’deki Sanasaryan Hanı (eski Emniyet Müdürlüğü), Galatasaray’daki Abbas Halim Paşa Konağı (bugün Mısır Apartmanı), Heybeliada'da bugün mevcut olmayan Abbas Halim Paşa Köşkü, Selamlık Dairesi ve Hizmetliler Dairesi gibi önemli binalar yaptı. Tepebaşı Dram Tiyatrosu (1971’de yanarak yok oldu, bugün yerinde kısmen katlı otopark var) ile Galatasaray’daki Tokatlıyan Oteli’nin (bugün Konak çarşısı) mimarının da büyük olasılıkla Aznavur olduğu düşünülüyor. Aznavur I. Dünya Savaşı’ndan kısa bir süre önce ya da (başka bir bilgiye göre) savaştan sonra Kahire’ye yerleşti ve çalışmalarını orada sürdürdü. Kahire’de öldü.

Andon eczacı kalfası olarak yaptığı askerliğini bitirdikten sonra, 1951 yılında eczacı Kiryakiçe Püsküloğlu ile tanıştı. Andon ve Kiça, 1953 yılında evlendiler. Eczaneyi kendisi yöneten Andon Prokos, nezaketiyle Heybeliada'ya nam salmıştı. Eczaneye gelen on yaşın altındaki çocuklara bile, "Buyrun küçük hanım", "Buyrun küçük bey" diye hitap ederdi. 1955 yılında kızları Ekaterina doğmuştu ki, 6-7 Eylül olayları patlak verdi. Teknelerle Heybeliada'ya gelen yağmacılar, adadaki bazı işbirlikçilerin yardımıyla önünde direnen bekçiyi etkisiz hale getirip, eczaneyi ve Prokos ailesinin dükkânın üstündeki evini taşa tuttu. Taşlardan biri henüz kırk günlük olan Ekaterina’nın beşiğine isabet etti ve aileyi çok korkuttu. Prokos ailesi bir şey olmamışçasına yaşamlarına devam etti ve 1957'de kızları Sofia dünyaya geldi. Kızlarını büyüten Andon ve Kiça Prokos, emekliye ayrılıp kışları Atina'da yaşamaya karar verdi. Eczaneyi devrederlerken, baba Anastas Prokos'un Bakırköy'deki Prodromidis'in eczanesinden satın aldığı, 1912 yapımı antika ecza dolapları, ilaç karılan porselen havanlar, damıtma ve tablet gramaj kesme aletleri, antika ocakları; Heybeliada için sahip çıkılması koşuluyla dükkânda bıraktılar. Bu çok önemli kültür mirası, onların ardından bir ilaç firmasının özel koleksiyonuna satıldı.