Adalılar - Islanders | Adalar Müzesi - Museum of the Princes' Islands

Batı İtalya'da, Rimini'nin güneyindeki Gemona'da doğdu. İnşaat işleri yapan bir aileden geliyordu. 1877'de Venedik Güzel Sanatlar Akademisi'ne (Academia di Belle Arti di Venezia) girerek mimarlık okudu ve 1880'de mezun oldu. 1893'te I. Osmanlı Milli Ziraat ve Sanayi Sergisi'ni hazırlaması için İstanbul'a davet edildi. Ama ertesi yıl meydana gelen depremin kentte büyük hasara yol açması nedeniyle bu sergiden vazgeçildi, D’Aronco depremde zarar gören önemli binaların onarılmasıyla görevlendirildi. Daha sonra uzun yıllar İstanbul'da kalan ve II. Abdülhamid tarafından saray mimarlığı payesi verilen D’Aronco, o dönemde Avrupa'da ortaya çıkan art- nouvaou üslubunda gerçekleştirdiği binalarla kentin bu üslupla tanışmasına yol açtı. Başta, art nouveau'nun en güzel örneklerinden biri sayılan Tünel'deki Botter Apartmanı olmak üzere, Beşiktaş'taki Şeyh Zafir Türbesi, Tarabya'daki İtalyan Elçiliği Yalık Konutu, Yaniköy'deki Huber Köşkü (bugün Cumhurbaşkanlığı yazlık konutu), Sultanahmet'teki Tarım Orman ve Maadin Nezareti (bugün Marmara Ünivetsitesi Rektörlüğ) ve Alexander Vallaury ile birlikte yaptığı Haydarpaşa'daki Mekteb-i Tıbbiye-i Şahane (sonra Haydarpaşa Lises, bugün Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi) onun önemli eserlerindendir. Büyükada'daki Mizzi Köşkü Kulesi ve Ekleri inşaatını da gerçekleştirmiştir. D’Aronco II. Abdülhamid'in tahttan indirilmesi üzerine 1909'da ülkesine döndü. Sanremo'da öldü.

Milli Futbolcu.

Adalar Şairi” olarak tanınan Tahsin Nahid’in Büyükada’nın bir edebiyat mahfeli olmasında büyük katkısı vardır.

Türkiye'nin önemli müzisyenlerindendir. Şarkılarıyla, özellikle Sultanıyegâh ve Sadabâd'la, Türk müziğini bambaşka bir yola sokan Ergüder Yoldaş, Türk popüler müziğinin tıkandığı 1980'lerde makam müziğiyle pop müziğin mükemmel bir sentezini ortaya koymuştu. 1987'de yaptığı Elde Var Hüzün albümü yüksek müzikal kalitesine rağmen istenen ticari başarıya ulaşamadı. Ergüder Yoldaş belki bu yüzden belki de kendisinin bildiği başkaca nedenlerle Büyükada'ya gelip münzevi bir yaşamı seçti. Başlangıçta denize yakın fundalıkların içinde naylonlar ve ambalaj malzemelerinden bir barınak yapıp yaşamayı yeğleyen Yoldaş, tuhaf bir rastlantı sonucu Büyükada yaşamının devamında Franz Ficher'den kalan enikonu yıkılmış kulübeye yerleşti. Bir iki kez sevenlerinin "hayata döndürme" çabalarına kapılıp gitse de yine geri döndü ve tam 13 yıl Büyükada'da yaşadı.

Madam Marianti, yaz kış belden lastikli siyah saten etek, siyah uzun kollu bluz, siyah solmuş bir hırka, yine solup grileşmiş siyah çoraplar ve ayakkabı giyer, siyah başörtüsü takardı. Yaşamı boyunca yitirdiği eşinin matemini tuttu.

Mecbur kalmadıkça konuşmazdı ve her zaman hüzünlüydü.

Madam Marianti, içinde tek bir ışık yanan küçücük alacakaranlık dükkânında şekerleme ve kırtasiye satardı.

Adalılar arasındaki lakabı "Kör Madam"dı ama iki gözü de sapasağlam olduğu için neden böyle anıldığı meçhuldü.

Hayli yaşlıydı, bir süre sonra vefat etti, Büyükada'ya gömüldü. Varisleri evini sattı.

İstanbul’da doğduysa da babasının diplomat olması nedeniyle ilk ve ortaöğrenimini İsviçre ve Almanya’da yaptı. 1924-1928 arasında Sanayi-i Nefise Mektebi’nde (bugün MSGSÜ) mimarlık eğitimini tamamladıktan sonra Avrupa’ya giderek Auguste Perret ve Hans Pölzig’in, 1931’de İstanbul’a dönüp Guilio Mongeri’nin yanında çalıştı. 1932’de GSA’ya (bugün MSGSÜ) asistan olarak girdi ve 1978’de emekli olduktan sonra da buradaki hocalığını sürdürdü. Aynı zamanda, ölümüne kadar aralıksız mesleki uygulamanın içinde kalarak Türkiye’nin en üretken mimarlarından biri oldu. Bir yandan ulusal bir mimarlık üslubu yaratmak için çaba gösterirken, bir yandan da Modernizm’in akılcı-işlevci tutumunu benimsedi ve meslek yaşamı boyunca dönem dönem her iki anlayışta da binalar gerçekleştirdi. Büyükada'da 1937- 1938 arasında Fethi Okyar Evi ve 1956- 1957 arasında Rıza Derviş Evi'ni inşa etti. 1979’da GSA (bugün MSGSÜ) tarafından onursal doktorluk ünvanına, 1983’te Sedat Simavi Mimarlık ve Kent Planlaması Ödülü’ne, aynı yıl Kültür Bakanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülü’ne, 1986’da Zeyrek’teki Sosyal Sigortalar Kurumu Binası ile Ağa Han Mimarlık Ödülü’ne, 1988’de mimarlığa hizmetlerinden dolayı Mimarlar Odası’nın Büyük Ödülü’ne (Sinan Ödülü) değer bulundu. İstanbul’da hayata veda eden Eldem’e ölümünden sonra, Nakkaştepe’deki Mehmet Şerif Paşa Konağı (Koç Holding yönetim merkezi) restorasyonu nedeniyle Europa Nostra Ödülü verildi(1991).

1996 yılında, ülkemizde ilk defa sualtı fotoğraf ve film ekipmanları ithalatı ve pazarlamasını yapan Promar Deniz Malzemeleri Tic. Ve Turizm A.Ş 'ni kurdu. Halen bu şirketin Yönetim Kurulu başkanlığı yanında Sualtı fotoğrafçılığını yaymak ve daha bilinçli bir sualtı toplumu oluşmasına yardımcı olmak amacıyla Sualtı Dünyası / Marine Photo dergisini hayata geçirdi. Bugüne kadar 110 sayısı yayımlanan dergi 111 sayıdan itibaren on-line olarak yayın hayatını sürdürmektedir. Galapagos, Kuzey Kutbu, Güney Kutbu, Maldivler, Endonezya, Kızıldeniz, Mikronezya gibi dünyanın birçok dalış bölgelerinde dalışlar yaparak sualtı fotoğrafları çekti.

Bir çok kuruluşun ve derneğin karma sergilerine fotoğraf vermesi yanında 1992 yılında İstanbul'da 1993 yılında da Bursa'da iki kişisel sualtı fotoğrafları sergisi açtı. 1992 yılındaki sergi ülkemizdeki ilk kişisel sualtı fotoğrafları sergisidir.

Milli Futbolcu

İstanbul'da doğdu. Güzel Sanatlar Akademisini (bugün MSGSÜ) 1946'da bitirerek Fransa'ya gitti ve bir süre ünlü mimar Augıste Perret'in yanında çalıştı. 1953'te Turgut Cansever ile birlikte Büyükada Anadolu Klübü'nün otel binası için açılan yarışmayı kazandı. 1953'te yeniden Fransa'ya gitti; önce NATO Genel Merkez Binası'nın yapılmasına katıldı. Ardından serbest mimar olarak çalıştı.1966'da yurda döndükten sonra mesleki çalışmalarını sürdürdü. Mimari proje yarışmalarında çeşitli dereceler de kazanan ve 1996' da Mimarlar Odası'nın verdiği Büyük Ödül'e (Sinan Ödülü) değer bulunan Hancı İstanbul'da öldü.